تغییرات در فناوری اطلاعات و ارتباطات، پیشرفت هوش مصنوعی، پیشرفت علوم تصمیم‌گیری و علم داده و سایر علوم مرتبط منجر به حرکت و انتقال هرچه سریع‌تر از بانکداری سنتی به بانکداری هوشمند شده است. ازآنجایی‌که بر سر راه این حرکت بانک‌ها موانع و چالش‌های متعددی وجود دارد که اغلب در عالم واقع در تناقض با یکدیگر نیز هستند و از اهمیت یکسانی نیز به‌منظور مدیریت و اتخاذ استراتژی رفتاری در قبال آن‌ها برخوردار نیستند، پژوهش حاضر در صدد شناسایی و اولویت‌بندی چالش‌های بانکداری هوشمند بر پایه روش خبره محور تصمیم‌گیری چند شاخصه بهترین- بدترین (BWM) است. به‌منظور نشان‌دادن کارایی رویکرد پژوهش، از یک مورد مطالعاتی در صنعت بانکداری کشور بهره‌گیری شد. در این راستا در ابتدا پس از بررسی ادبیات پژوهش، موانع بانکداری هوشمند شناسایی شدند. سپس با بهره‌گیری از روش دلفی فازی این موانع بومی‌سازی و غربالگری شدند تا متناسب با فضای حاکم بر کسب‌وکار کشور باشند. در ادامه با بهره‌گیری از روش BWM به تعیین اهمیت این موانع در مورد مطالعاتی پرداخته شد. نتایج حاکی از آن بود که موانع راهبردی، مدیریتی و برون‌سازمانی به ترتیب مهم‌ترین موانع در حرکت به سمت بانکداری هوشمند هستند. در انتها بر اساس نتایج پژوهش، پیشنهادهای اجرایی و پژوهشی ارائه گردید. پژوهش حاضر دربرگیرنده موضوعی است که کمتر به آن در ادبیات این حوزه و به خصوص در داخل کشور آن هم به صورت تحلیلی و کمی پرداخته شده است؛ لذا می‌تواند شروع‌کننده این مسیر بوده و راهنمایی برای پژوهش‌های آتی و تکمیلی و توسعه‌یافته‌تر در این حوزه باشد. همچنین نتایج این پژوهش برای مدیران و تصمیم‌گیرندگان حوزه بانکی کشور حائز اهمیت بوده و می‌تواند باعث مدیریت اثربخش و کارای منابع شده و آن‌ها را از عدم تمرکز و آشفتگی در خصوص برطرف‌کردن موانع و اولویت هر یک از آن‌ها در اجرا خارج سازد.