یکی از مهم ترین مسائل پیش روی بانک ها این است که چگونه می توانند ریسک اعتباری را کنترل کنند و آن را کاهش دهند. به عبارت دیگر بانک ها به دنبال این هستند که چه عواملی بر ریسک اعتباری تاثیر می گذارند، کدام یک از این عوامل قابل کنترل است و به طور کلی چگونه می توانند ریسک اعتباری سبد دارایی خود را کاهش دهند.
در این مقاله، برای پاسخ به سوالات فوق، از یک الگوی اقتصاد کلان برای تجزیه و تحلیل ریسک اعتباری در بخش های اصلی اقتصاد ایران (کشاورزی، صنعت و معدن، خدمات و مسکن) استفاده شده است. این الگو بر پایه الگوی CPV ارائه شده توسط ویلسون می باشد که قادر است رابطه بین نرخ نکول در بخش های مختلف و وضعیت اقتصادی هر بخش را تشریح کند.
الگوی تحقیق با استفاده از سیستم معادلات به ظاهر نامرتبط برآورد می شود و سپس آثار نهایی هر یک از متغیرهای الگو بر نرخ نکول محاسبه می گردد. همچنین در این مقاله، سبد بهینه برای تسهیلات نظام بانکی از روش حداقل کردن ارزش در معرض خطر نرخ نکول تسهیلات بانکی تعیین شده است.
یافته های مقاله حاکی از آن است که ضرایب متغیرهای تولیدات بخش ها، نرخ ارز بازار غیررسمی، نرخ سود تسهیلات پرداختی و قیمت نفت، مثبت و معنا دار شده است. همچنین ضرایب متغیرهای شاخص قیمت تولیدکننده و شاخص بورس منفی است. نتایج مربوط به تخمین الگو برای تک تک بخش ها نشان داد که متغیرهای کلان، تاثیر متفاوتی بر نرخ نکول در بخش های متفاوت می گذارند. با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو ، بهترین ترکیب سبد دارایی که ارزش در معرض خطر را برای فصل اول سال 1389 حداقل می کند، ترکیبی است که در آن، سهم تسهیلات بخش کشاورزی 49 درصد، بخش صنعت و معدن 13 درصد، بخش خدمات 11 درصد و بخش مسکن 27 درصد است. در صورتی که تسهیلات به این روش تخصیص یابند، ارزش در معرض خطر یک دوره بعد (فصل اول سال 1389) 25 درصد خواهد شد.

طبقه‌بندی E42، E5 : JEL