هدف این مقاله ارزیابی میزان برخورداری بانک‌های ایران از صرفه‌های مقیاس کلی، صرفه‌های مقیاس خاص و صرفه‌های تنوع می‌باشد. برای این منظور مدل هزینه ترانسلوگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. ضمن استفاده از داده‌های نظام بانکی در طی دوره ۱۳۹۱-۱۳۸۰ و با در نظر گرفتن تابع هزینه و تابع سهم نهاده‌، مدل به روش سیستم معادلات به ظاهر نامرتبط تخمین زده شد. یافته‌های این مقاله دلالت بر آن دارد که مجموعه نظام بانکی تا حدی از صرفه‌های مقیاس برخوردار بوده است اما از پتانسیل موجود برای کاهش هزینه‌ها، بهره‌برداری کامل نشده است. اندازه صرفه‌های مقیاس کلی معادل ۰٫۳۹ می‌باشد. علاوه بر این، نتایج دلالت بر آن دارد که نظام بانکی قادر به بهره‌برداری کامل از صرفه‌های مقیاس در سطح دو محصول سرمایه‌گذاری و وام نبوده است. همچنین نتایج، نشان‌دهنده آن است که ارائه انواع خدمات به‌صورت هم‌زمان در نظام بانکی ایران موجب بهره‌برداری از صرفه‌های تنوع شده است.