کنترل رشد پایه پولی و نبود نظارت کافی بر نرخ‌‌های سود پرداختی به سپرده‌‌ها توسط مؤسسات اعتباری، موجب شد که وضعیت سلامت مالی بانک‌ها در سال ۹۳ نسبت به سال گذشته بدتر شود. در این مقاله با استفاده از یک مدل احتمالی پانل به بررسی تأثیر متغیرهای کلان و اندازه بانک‌ها بر احتمال بدتر شدن وضعیت سلامت مالی بانک‌ها می‌‌پردازیم. نتایج بدست آمده نشان می‌‌دهد که با توجه به ناکارآمدی سیستم بانکی و تغذیه این سیستم از افزایش پایه پولی، کنترل تورم و در نهایت هدف‌‌گذاری تورم تک‌رقمی توسط سیاست‌گذاران پولی موجب افزایش احتمال تنزیل رتبه بانک‌ها و درنتیجه به خطر افتادن سلامت مالی بانک‌ها می‌‌شود. افزایش رشد اقتصادی موجب کاهش احتمال تنزیل رتبه بانک و افزایش نرخ بهره بازار بین بانکی موجب افزایش احتمال تنزیل رتبه بانک می‌‌شود. همچنین افزایش اندازه واقعی بانک با توجه به افزایش ناکارآمدی و کنترل ناپذیری بانک از جمله متغیرهای مهمی است که احتمال تنزیل رتبه بانک را افزایش می‌‌دهد.