1- دانشجوی دکتری حسابداری، دانشگاه تهران، تهران، ایران. 2- دکتری اقتصاد، ایران. 3- دکتری مهندسی مالی، کانون کارگزاران بورس و اوراق بهادار، تهران، ایران.
چکیده: (198 مشاهده)
برای اندازه‌گیری پایداری تورم، روش‌های مختلفی توسعه داده شده است که بر یکی از دو مؤلفهٔ اصلی آن یعنی سرعت همگرایی و برون‌زا یا درون‌زا بودن سطح تعادل بلندمدت تورم نسبت به تکانه‌ها تمرکز داشته‌اند. در این پژوهش، هر دو مؤلفهٔ پایداری به‌دقت ارزیابی شده‌اند. به‌منظور اندازه‌گیری سرعت همگرایی در هر دو گشتاور مرتبهٔ اول و دوم تورم ماهانه، از مدل‌های سرعت نمایی و هایپربولیک استفاده شده است؛ همچنین، اثر شکست ساختاری در سطح تعادل و تغییرات ضریب پایداری تورم بررسی شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که وقوع شکست ساختاری در اردیبهشت 1397 سطح تعادلی بلندمدت تورم ماهانه را 1.3 درصد افزایش داده است. وقایع‌نگاری زمان وقوع شکست ساختاری نشان‌دهندهٔ تطابق آن با تحریم‌های اقتصادی ناشی از خروج یک‌جانبهٔ امریکا از برجام است. همچنین از این تاریخ به بعد، پایداری تورمی در هر دو گشتاور شرطی مرتبهٔ اول و دوم افزایش یافته و ضریب پایداری تورم پس از وقوع شکست ساختاری به میزان 8 درصد بیشتر شده است. در چنین وضعیتی، تکانه‌های تورمی بالقوه بیشتر به تورم انتظاری و تورم واقعی سرریز می‌شود. بنابراین، غلبه بر عدم قطعیت تورمی و افزایش ضریب پایداری تورمی علاوه بر سیاست‌گذاری مناسب پولی، نیازمند کاهش تنش‌های سیاسی شدید کشور است.
