در این پژوهش تأثیر ابداعات مالی بر تقاضای پول در ایران بین سال‌های 1338 تا 1389 با استفاده از مدل خودبازگشتی با وقفه‌های توزیع‌شده بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که باوجود ابداعات مالی، همچنان تقاضای پول در ایران باثبات است. به‌عبارت‌دیگر، رابطه تعادلی بین تقاضای پول، تورم، سطح فعالیت‌های اقتصادی (یعنی، تولید ناخالص داخلی) و ابداعات مالی وجود دارد. همچنین، نتایج نشان می‌دهد که ابداعات مالی بر تقاضای پول در کوتاه‌مدت و بلندمدت اثر منفی دارد. سرعت تعدیل مدل به‌سمت تعادل بلندمدت در هر دو متغیر نسبتاً کم بوده، به‌طوری‌که کشش کوتاه‌مدت ابداعات مالی بیشتر از کشش بلندمدت است.