|
تعیین مقدار بهینهٔ تمرکز بازار برای حداکثرسازی ثبات صنعت بانکداری
|
حسن رضایی1   ، محمد رضا لطفعلی پور*2 ، محمدعلی فلاحی2 |
1- دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
2- استاد گروه اقتصاد، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد |
|
|
چکیده: (1193 مشاهده) |
| ثبات بانکی در سال‌های اخیر به ویژه پس از بحران مالی سال‌های ۲۰۰۹-۲۰۰۸، بیش‌ازپیش در سیاست‌گذاری‌ها مورد توجه قرار گرفته است. علی‌رغم اینکه رقابت به‌عنوان پیش‌شرطی برای بهره‌وری، نوآوری فنّاورانه، توسعهٔ نهادی، و فراگیری مالی مطرح می‌شود، تأثیر رقابت بانکی در ثبات مالی همچنان مورد بحث است. در این مقاله، مقدار بهینهٔ رقابت و تمرکز بازار برای حداکثرسازی ثبات صنعت بانکداری موردمطالعه قرار می‌گیرد. برای آزمون و تخمین رابطه بین متغیرها از آمار ۱۷۰ کشور برای سال‌های ۲۰۱۷-۱۹۹۵ به‌صورت ترکیبی در قالب مدل پانل دیتای پویا به روش گشتاورهای تعمیم‌یافته سیستمی دومرحله‌ای استفاده شده است. رابطه‌ای U شکل وارون بین تمرکز و ثبات به‌دست آمد. تا سطح آستانهٔ ۰٫۱۸ برای شاخص لرنر، با افزایش تمرکز، ثبات افزایش می‌یابد. تمرکز بیشتر از آن احتمالاً باعث تشدید رفتار فردی بانک‌ها خواهد شد و می‌تواند برای ثبات صنعت بانکداری مضر باشد. اما لحاظ کیفیت نهادی باعث می‌شود تا رابطه بین تمرکز و ثبات به‌صورت U شود و بعد از نقطهٔ آستانهٔ متغیر تعاملی کیفیت نهادی و قدرت بازار، افزایش قدرت بازار باعث افزایش ثبات شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: ساختار بازار، آزادی اقتصادی، ثبات بانکی، گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی دو مرحله ای |
|
|
متن کامل [PDF 1435 kb]
(535 دریافت)
|
نوع مطالعه: مطالعه تجربی |
موضوع مقاله:
سیاست اقتصاد کلان، جنبه‌های اقتصاد کلان مالیه عمومی و چشم‌انداز کلی (E6)
دریافت: 1399/3/22 | پذیرش: 1399/9/16 | انتشار: 1400/4/2
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
