در مطالعه حاضر، به بررسی آثار نامتقارن تکانه‌های بی‌ثباتی مالی در رشد اقتصادی و تکانه‌های سیاست پولی در بی‌ثباتی مالی در ایران با استفاده از رهیافت الگوی خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی غیرخطی (NARDL) طی دورهٔ ۱۳۷۰:۲-۱۳۹۵:۳ پرداخته شده است. بدین منظور سه مدل برآورد شده است که در مدل اول به بررسی آثار نامتقارن تکانه‌های بی‌ثباتی مالی در رشد اقتصادی و در دو مدل بعدی آثار نامتقارن تکانه‌های سیاست پولی بررسی شده است. نتایج مدل اول نشان می‌دهد که تکانهٔ مثبت بی‌ثباتی مالی اثر منفی و تکانهٔ منفی بی‌ثباتی مالی اثر مثبت در رشد اقتصادی دارد. در مدل دوم هم نتایج نشان می‌دهد که تکانهٔ مثبت نرخ بهره اثر منفی و تکانهٔ منفی نرخ بهره اثر مثبت بر بی‌ثباتی مالی دارد. نتایج مدل سوم هم بیان می‌کند که تکانهٔ مثبت رشد نقدینگی اثر مثبت و تکانهٔ منفی رشد نقدینگی اثر منفی در بی‌ثباتی مالی دارد. در نهایت، نتایج نشان می‌دهد که نرخ ارز و مخارج دولت اثر مثبت و معنادار و رشد اقتصادی اثر منفی و معنادار در بی‌ثباتی مالی دارد. با توجه به نتایج، اثر مخارج دولت در بی‌ثباتی مالی در دو مدل دوم و سوم متفاوت است که دلیل آن به‌کار بردن ابزار سیاست پولی متفاوت در دو مدل است؛ بنابراین، اثر مخارج دولت در بی‌ثباتی مالی بسته به نوع سیاست پولی می‌تواند متفاوت باشد. همچنین، نتایج آزمون والد هم نشان می‌دهد که اثر تکانه‌های بی‌ثباتی مالی در رشد اقتصادی و اثر تکانه‌های نرخ بهره در بی‌ثباتی مالی هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت نامتقارن است. همچنین، اثر تکانه‌های رشد نقدینگی در بی‌ثباتی مالی در کوتاه‌مدت نامتقارن اما در بلندمدت متقارن است.
