هدف اصلی مقاله بررسی عوامل مؤثر در نابرابری درآمد ایران در بازهٔ زمانی ۱۳۵۲ تا ۱۳۹۶ است. بدین منظور ابتدا روابط علّی با استفاده از آزمون‌های علیت هشیائو و تودا-یاماماتو بررسی شد؛ سپس آثار عوامل مؤثر با استفاده از الگوهای تصحیح خطا تخمین زده شد. نتایج آزمون‌های علّی به‌طورکلی نشان داد که رابطه‌ای علّی بین نابرابری درآمد با متغیرهای مصرف، سرانهٔ تولید ناخالص داخلی، تجارت، و آموزش در مقطع ابتدایی وجود دارد. نتایج الگوهای تصحیح خطا نیز نشان داد افزایش باسوادی، کاهش حجم پول، کاهش رشد اقتصادی، افزایش مصرف، و کاهش توسعهٔ مالی موجب افزایش نابرابری درآمد در بلندمدت می‌شود؛ اما اثری معنادار در نابرابری درآمد در کوتاه‌مدت ندارد. نتایج تحقیق حاوی این پیام سیاستی است که سیاست‌گذار برای کاهش نابرابری درآمد، باید بر آموزش در مقطع ابتدایی (در مقایسه با آموزش عالی) متمرکز شود.