هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین پاداش هیأت مدیره و ریسک‌پذیری در صنعت بانکداری با توجه به نقش تعدیلگر دوگانگی مدیر عامل است. برای نیل به هدف پژوهش، بر اساس تئوری‌های رقیب قرارداد بهینه و قدرت مدیریتی الگوی رگرسیون چندمتغیره تصریح شده و برای آزمون روابط از اطلاعات 21 بانک طی 7 سال استفاده شد. نتایج نشان داد رابطه منفی و معناداری بین پاداش نقدی هیأت‌مدیره و ریسک‌پذیری بانک وجود دارد. چراکه پاداش نقدی وابسته به پرداخت بدهی بانک است و بنابراین، می‌تواند رفتار ریسک‌پذیری هیأت‌مدیره را به دلیل از دست دادن درآمد آن‌ها کاهش دهد. از طرف دیگر، متغیر تعدیلگر دوگانگی مدیرعامل، رابطه مذکور در صنعت بانکداری را تحت تأثیر قرار نداد. به عبارت دیگر، وجود دوگانگی مدیرعامل نتوانست اثر افزایشی (کاهشی) بر رابطه بین متغیرهای پژوهش داشته باشد. این یافته‌ها می‌توانند به ایجاد یک ساختار پرداخت پاداش به هیأت‌مدیره کمک کنند که در آن، پاداش نقدی، نقش کاهنده‌ای برای جلوگیری از ریسک بیش از حد ایفا می‌کند. پیشنهاد می‌شود اثر سایر سازوکارهای حاکمیت شرکتی مانند کمیته حسابرسی، درصد مدیران موظف و غیرموظف و غیره بر رابطه بین پاداش و ریسک مورد توجه قرار گیرد.
