اقتصاددانان و محققان پس از رکود و بحران‌های اخیر اقتصادی (بالأخص رکود 200۷-200۸)، به علت نقش بسزای بازارهای مالی در ایجاد و تشدید ادوار تجاری به بررسی نحوه تاثیر سیاست­های پولی و مالی در شرایط بحران بانکی، مالی و یا در شرایط مختلف اعتباری پرداخته­اند.  این مقاله در همین راستا و با استفاده از داده‌های فصلی اقتصاد ایران طی دورهٔ زمانی ۱۳۹۷:۱-۱۳۶۹:۱ و با به‌کارگیری الگوی خودرگرسیون برداری نامتقارن آستانه‌ای به بررسی نحوهٔ تأثیر تکانه‌های (مثبت و منفی) سیاست مالی بر تولید ناخالص داخلی طی ادوار اعتباری پرداخته است؛ نتایج حاصل از تخمین الگوی خودرگرسیون برداری آستانه‌ای نشان داد تکانهٔ مثبت مخارج دولت نسبت به تکانهٔ منفی مخارج دولت اثر بیشتری بر تولید ناخالص داخلی دارد. همچنین تکانهٔ منفی مالیات نسبت به تکانهٔ مثبت مالیات طی دورهٔ رکود اعتبارات بانکی در اثرگذاری بر تولید ناخالص داخلی قوی‌تر است. به‌علاوه، تکانهٔ منفی مخارج دولت نسبت به تکانهٔ مثبت مخارج دولت و تکانهٔ مثبت مالیات نسبت به تکانهٔ منفی مالیات طی دورهٔ رونق اعتبارات بانکی در اثرگذاری بر تولید ناخالص داخلی مؤثرتر است. بنابراین دسترسی به نتیجهٔ مطلوب حاصل از اجرای سیاست مالی بدون هماهنگی و اجرای سیاست‌‌های پولی و بانکی مناسب توسط بانک مرکزی میسر نخواهد بود.