سیاست مالی پایدار سیاستی است که تضمین می‌کند نست بدهی دولت به تولید ناخالص داخلی به مقدار تعادلی خویش باز می‌گردد. این مطالعه پایداری سیاست‌های مالی دولت ایران را در بلندمدت و کوتاه‌مدت بر اساس مطالعه Hamilton and Flavin (1986) و Martin (2000) بررسی نموده است. بررسی روابط بلندمدت بین متغیرهای مخارج و درآمدهای دولت در دوره زمانی 1370‌ تا 1389 با تواتر فصلی نشان داد که پایداری مالی در ایران ضعیف بوده و دولت حتی با استفاده از چاپ و انتشار پول و درآمدهای حق‌الضرب و نفت در بلندمدت نتوانسته است مخارجش را از محل درآمدهای خود تأمین مالی نماید. همچنین، نتایج تحلیل کوتاه‌مدت نشان داد که ایران بدون استفاده از درآمدهای نفتی در دوره زمانی 1370‌ تا 1389 در وضعیت ناپایداری مالی قرار داشته و حتی با وجود درآمدهای نفتی سیاست‌های مالی دولت تنها در سال‌های 1382‌ تا 1389 از ثبات برخوردار بوده است.