بروز بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ و پیامدهای رکودی ناشی از آن یکی از بزرگ‌ترین نمونه‌های اثرات مخرب حباب‌های دارایی است. در این میان نمی‌توان نقش سیاست‌های پولی به ویژه در قالب خلق پول پرقدرت را در تشکیل و انفجار این حباب‌ها نادیده گرفت. این سیاست‌ها از طریق افزایش حجم نقدینگی و گسیل آن به سمت بازارهای دارایی موجبات رشد حباب‌گونه قیمت دارایی‌ها را فراهم آورده و با افزایش دائمی تقاضای این دارایی‌ها بر این رشد دامن می‌زنند. در این مطالعه وجود یا عدم وجود حباب و اندازه آن در بازارهای دارایی در دوره زمانی ۱۳۵۷‌ تا ۱۳۸۹ مورد تحلیل قرار گرفته و با استفاده از یک مدل لوجیت تأثیر متغیرهای پولی بر احتمال تشکیل حباب دارایی در این دوره آزمون شده است. نتایج نشان می‌دهد که تنها در سال‌های ۱۳۸۱‌‌ تا ۱۳۸۳ بورس اوراق بهادار تهران حباب دارایی داشته‌ است. ارتباط نرخ رشد نقدینگی و نرخ تغییرات دارایی‌های بانک مرکزی با احتمال وقوع حباب دارایی مثبت و ارتباط اسکناس و مسکوک در دست اشخاص، نرخ بدهی‌های خالص بانک مرکزی و نرخ بدهی سایر بانک‌ها به بانک مرکزی با احتمال وقوع حباب منفی است.