اهمیت گزارش‌دهی پایداری پیوسته در حال افزایش است و بانک‌ها به‌ عنوان واسطه در تخصیص سرمایه، به ‌طور چشمگیری درگیر این موضوع هستند. گزارش پایداری می‌تواند توسط ذی‌نفعان بعنوان ابزاری برای نظارت و کنترل بانک مورد استفاده قرار گیرد. یکی از مهمترین اقدامات در راستای تدوین گزارش پایداری، انتخاب چارچوب مناسب است، بنابراین هدف اصلی پژوهش تدوین چارچوب گزارشگری پایداری برای صنعت بانکداری ایران می‌باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف یک پژوهش کاربردی-توسعه‌ای، از منظر شیوه گردآوری داده‌ها یک پژوهش توصیفی-پیمایشی و از منظر شیوه تحلیل داده‌ها کیفی-کمی (آمیخته) می‌باشد. در گام نخست با استفاده از روش دلفی فازی، مؤلفه‌‌ها و شاخص‌های استخراج شده از متون مطالعات مشابه غربالگری گردید. در گام بعد برای اعتبارسنجی و برازش چارچوب از روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعه مبانی نظری و تجربی پژوهش، بررسی نظر خبرگان و تأیید اعتبار آنها، چارچوب ‌جامع گزارشگری پایداری برای صنعت بانکداری ایران با 11 مؤلفه و 60 شاخص تدوین گردید. این پژوهش تلاش نمود تا با ارائه چارچوب گزارشگری پایداری، اولین گام را در مسیر ارائه گزارش‌های پایداری در صنعت بانک بر دارد. سرانجام پژوهش حاضر می‌تواند تکمیل کننده مطالعات مربوط به گزارشگری پایداری در ایران باشد.