در این پژوهش دوره‌های زمانی بروز رکود تورمی در اقتصاد ایران طی سال‌های 1358 تا 1392 بر پایه روش Denhann & Summer (2004) برآورد می‌شود. سپس، بر پایه الگوی Berthold & Grundler (2012) عوامل مؤثر در بروز رکود تورمی در قالب رگرسیون داده‌های شمارشی، تخمین حداکثر برآورد‌کننده پوآسن، دوجمله‌ای نرمال، دوجمله‌ای منفی، تخمین‌های سانسور و حداقل مربعات معمولی برآورد شده است. نتایج گویای آن است که اولاً، با توجه به تعریف این مقاله از رکود تورمی، اقتصاد ایران طی سال‌های 1358 تا 1373 و 1384 تا 1389 و 1390تا 1392 دچار رکود تورمی بوده است. ثانیاً، رکود تورمی صرفاً پدیده‌ای پولی نیست و به بهره‌وری پایین نیروی‌کار هم ارتباط دارد. ثالثاً، اصلی‌ترین دلیل رکود تورمی مرتبط با مقام پولی حجم نقدینگی نیست، بلکه سیاست‌های مصلحت‌گرایانه پولی از طریق بروز پدیده ناسازگاری زمانی به دوره‌های طولانی رکود تورمی منجر شده است.