هدف این مقاله تبیین تأثیر توسعه روابط مالی و بین‌بانکی به عنوان یک رویکرد همگرایی و یکپارچگی در سیستم بانکی ایران است که در آن بتوان به ارزیابی هدفمندسازی اعتبارات و سودآوری بانک‌ها پرداخت، به عبارت دیگر این ایده ارزیابی می‌شود که با پیچیده‌تر شدن روابط اقتصادی که نتیجه وابستگی بازارهای مختلف به یکدیگر است، علاوه بر تقویت درجه رقابت‌پذیری و مشارکت در روابط مالی بین‌بانکی، کارآمدی سیستم بانکی کشور را در بهینه‌سازی تخصیص اعتبارات و افزایش سودآوری تقویت می‌کند. بر این اساس، یک الگوی اقتصادسنجی پایه‌ریزی می‌شود که در آن با استفاده از داده‌های مقطعی بانک‌های کشور در دوره زمانی 1380ـ1387 اثرپذیری تخصیص اعتبارات و سودآوری بانک‌ها از توسعه روابط مالی بین‌بانکی و سایر عوامل تعیین‌کننده بررسی می‌گردد. دستاورد این تحقیق می‌تواند معرف مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر سودآوری بانکی و بهبود تخصیص اعتبارات در زمینه بانکداری نوین در کشور باشد.  

طبقه‌بندی G20, C32 : JEL

تاریخ دریافت مقاله: ۱۳۸۹/۱۰/۲۰                 تاریخ پذیرش مقاله: ۱۳۸۹/۱۱/۲۶