یکی از دستاوردهای جدید علم اقتصاد پولی، ضرورت وارد کردن اصطکاک‌های تأمین‌مالی در مدل‌های اقتصادی است. یک ابزار تحلیلی دراین‌باره، سیاست‌گذاری پولی را فرآیندی دومرحله‌ای ترسیم می‌کند. تشخیص حجم مناسب برای تغییر عرضهٔ پول در مرحلهٔ اول و تخصیص این حجم به بخش‌های مختلف اقتصاد در مرحلهٔ دوم انجام می‌شود. مرحلهٔ تشخیصی را بانک مرکزی برعهده می‌گیرد و مرحلهٔ تخصیصی را به شورای بانک‌های تخصصی می‌سپارد تا به‌این‌ترتیب کارایی بیشتری فراهم شود، زیرا بانک‌های تخصصی در مقایسه با بانک مرکزی، اطلاعات بیشتری در خصوص بخش‌های مختلف اقتصاد دارند. براساس قضیهٔ آرو، در مرحلهٔ تخصیصی به این سبب که تصمیم جمعی اتفاق می‌افتد، مسئلهٔ عقلانی‌بودن شکل می‌گیرد. فرضیه‌ای ریاضی دربارهٔ این سیاست‌گذاری روایتگر یک دوراهی سیاستی است: سیاست‌گذاری پولی دومرحله‌ای اگرچه کارایی را بهتر می‌کند، عقلانی‌بودن را بدتر می‌کند.نتایج تحقیق بیانگر این است که در چهارچوب دستاوردهای قضیهٔ مشهور آرو این فرضیه درست است و در این مقاله سه رویکرد به‌منظور برون‌رفت از این دوراهی معرفی می‌شود.